Toen ik ongeveer 21 was kwam ik tot geloof.
Ik kwam mensen tegen die iets hadden wat ik niet had, een vreugde zoals ik die niet kende.
Die wou ik ook graag. Zij zongen en vertelden dat Jezus die gaf.
Van huis uit kende ik alleen het verstandelijke, vanzelfsprekende geloof, wat mij niet aansprak. En ik nam er dan ook afstand van.
Iets als hoe Job zich uitdrukte (Job 42:5) Eerder had ik slechts over u gehoord,maar nu heb U met eigen ogen aanschouwd
Ik bad "God, indien U werkelijk bestaat, leid mij tot geloof en wil mij mijn zonden vergeven"
Ik merkte een dat een last van mij af ging die plaats maakte voor Licht, vreugde.
Ik merkte zijn aanwezigheid bij mij.
Ik ging lezen in "groot nieuws voor u" een toenmalige eenvoudige vertaling van het Nieuwe testament (in gewoon Nederlands).
Ik dronk de woorden als het ware in. Via de organisatie Youth for Christ leerde ik meer over het geloof.
"Jezus leeft echt" wist ik nu.
Verstandelijk waren er nog wel de nodige hobbels te nemen. Hoe kon ik de leer van Jezus rijmen met het oude testament? Dat leek wel over een andere God te gaan!
Om mij heen hoorde ik dat het oude testament net zo waar is. En ook dat veel van de natuurwetenschappen in tegenspraak waren met de bijbel. Toch werd mij verteld om ook het oude testament te geloven, en dan zelfs in letterlijke zin.
Maanden later kwam ik als student betrokken bij het "Instituut voor evangelisatie"
Zij gebruikten kleine boekjes met als titel "De vier geestelijke wetten" om weg te geven aan ongelovige medestudenten.
De inhoud daarvan was een openbaring voor me. En veel dingen vielen op zijn plaats.
Bij het "Instituut voor evangelisatie" werden ze aldus uitgelegd: God is goed en de mens leefde ooit in verbondenheid met God. Ergens is er iets misgegaan en is die harmonie verbroken. Hoe precies werd in het midden gelaten. En juist dat gaf mij vrede en werkte bevrijdend. Ook voor mijn verstand.
En ik geloof nu nog steeds in die samenvatting van de zondeval.
Tot zover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten